แรคคูน (อังกฤษ: Raccoon, Common raccoon) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมชนิดหนึ่ง ในอันดับสัตว์กินเนื้อ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Procyon lotor อยู่ในวงศ์แรคคูน (Procyonidae)
มี ความยาวลำตัวราว 2 ฟุต มีหางเป็นพวงมีแถบสีดำคาดเป็นปล้อง ๆ ยาวราว 10 นิ้ว ขนตามลำตัวสีน้ำตาลปนเทา ใบหน้าสีขาวมีแถบสีดำคาดจากตาไปเป็นแถบตลอดแก้ม แลดูคล้ายเหมือนโจรสวมหน้ากาก
เป็นสัตว์ที่กระจายพันธุ์ไปทั่วในทวีปอเมริกาเหนือและอเมริกากลางในหลายพื้นที่ ทั้งในป่า หรือแม้แต่ชุมชนของมนุษย์ เป็นสัตว์ที่สามารถปรับตัวได้เป็นอย่างดี กินอาหารได้หลากหลายประเภททั้งเนื้อสัตว์และพืช อีกทั้งยังชอบที่จะอยู่ใกล้พื้นที่ชุ่มน้ำด้วยการจับสัตว์น้ำกินเป็นอาหาร เช่น กบ, ปลา, กุ้ง และปู หรือเต่าขนาดเล็กเป็นอาหาร รวมทั้งนกหรือแมลงปีกแข็งขนาดเล็กกินเป็นอาหารได้ด้วย แต่ไม่สามารถที่จะว่ายน้ำได้ จะใช้วิธีการจับในน้ำตื้น ๆ ที่ขาหยั่งถึงแทน ในช่วงฤดูแล้งที่อาหารขนาดแคลนก็จะกินลูกไม้, ผลไม้ และดอกข้าวโพด เป็นอาหาร หรืออาจจะบุกเข้าไปในบ้านเรือนของมนุษย์ ขุดคุ้ยหาขยะหรือเศษอาหาร หรือแม้กระทั่งเปิดตู้เย็นหากิน
แรคคูน เป็นสัตว์ที่ใช้เท้าหน้าได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนมือสำหรับหยิบจับอาหาร ซึ่งสามารถกระทำได้ถึงขนาดคลายปมเชือก และยังเป็นสัตว์ที่มีพฤติกรรมพิเศษ คือ ก่อนจะกินอาหาร มักจะนำไปล้างน้ำเสียก่อน จนมีความเชื่อว่าเป็นสัตว์รักสะอาด แต่ความจริงแล้ว เป็นพฤติกรรมที่จะนวดอาหารให้นิ่มซะก่อน ก่อนที่จะกิน
แรคคูน เป็นสัตว์ที่ปีนต้นไม้เก่ง ทำรังอยู่บนยอดไม้และใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนต้นไม้ ในเวลากลางวันจะนอนขดอยู่ตามพงไม้ หรือซอกหิน หรือนอนผึ่งแดดอยู่ในรัง ในตอนกลางคืนจะออกหากิน โดยใช้เส้นทางเดิม และมักจะใช้เส้นทางที่เป็นพื้นแข็ง เพื่อไม่ให้เกิดรอยเท้า
ตัว เมียออกลูกครั้งละ 4-6 ตัว ในโพรงไม้ ในช่วงฤดูหนาวที่หิมะตกและอาหารขาดแคลน แรคคูนจะใช้เวลาช่วงนี้ในการจำศีลตลอดฤดูกาล แรคคูน เป็นสัตว์ที่มีความน่ารัก จึงมีผู้นำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยง อีกทั้งขนและหนังมีความหนานุ่มและสีสวย จึงมีการล่าเพื่อทำเป็นเสื้อขนสัตว์ด้วย
แรคคูนเป็นสัตว์ป่าที่คนรู้จักมากที่สุดในทวีปอเมริกาเหนือ มันมีหน้ากากสีดำเหนือดวงตาและมีหางเป็นพุ่ม หางของมันมีวงแหวนสีดำประมาณ 4 – 10 วง เท้าแต่ละข้างมีนิ้ว 5 นิ้ว มันจึงสามารถป่วนบรรดาผู้คนได้ด้วยการเปิดกลอนประตู,เปิดขวดโหล,แก้เงื่อนที่ไม่ซับซ้อน,หมุนลูกบิดประตูและเปิดตู้เย็นได้ (คงจะคล้ายๆกับลิงที่จังหวัดลพบุรีของบ้านเรามั้งคะ Foot in mouth) แรคคูนนั้นสามารถปรับตัวได้อย่างดีเยี่มทั้งในมหานครนิวยอร์กและเขตชนบท แต่สำหรับพวกในเมืองนั้นออกจะนิสัยเสียไปหน่อยค่ะเพราะมันชอบขโมยกินอาหารฟาสต์ฟู้ดมากๆเลย ถือเป็นอาหารโปรดเลยทีเดียว ทำให้พวกมันไม่สามารถกลับเข้าไปใช้ชีวิตในป่าได้อีกเพราะหาอาหารเองไม่เป็น และด้วยเหตุนี้แหละค่ะพวกมันถึงถูกเรียกว่า”ชาวนิวยอร์กตัวอ้วน”
นอกจากนี้แรคคูนยังมีฉายาอีกอย่างหนึ่งนั่นก็คือ”หมีนักล้าง”ไม่ต้องงงหรือสงสัยไปค่ะ ที่มันได้ฉายานี้ก็เพราะว่าเกือบทุกครั้งมันจะล้างอาหารก่อนกินเสมอ(อนามัยจัดจริงๆนะเนี่ย)ทำให้เหล่านักวิยาศาสตร์เกิดความสงสัยว่าอาจจะเป็นเพราะแรคคูนไม่สามารถผลิตน้ำลายได้มากพอที่จะช่วยให้กลืนอาหารที่แห้งมากลงไป แต่เมื่อมาศึกษาจริงๆจังๆกลับพบว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้นมันเพียงแต่จุ่มลงไปเล่นๆเท่านั้น (ทำคนเค้าสงสัยแตกตื่นกันไปหมด Foot in mouth) และความสามารถพิเศษอีกอย่างหนึ่งของมันคือเท้าหลังของมันหมุนได้ถึง 180 องศา จึงปีนป่ายได้เก่งมากตามต้นไม้และที่ต่างๆ รวมทั้งมือของมันก็มือประสาทสัมผัสไวอย่างน่าทึ่งเพื่อใช้จับตำแหน่งและประเมินคุณภาพของอาหารได้ดีกว่าตาและจมูกเสียอีกค่ะ เรียกได้ว่าแม้จะเป็นตัวป่วนแต่ก็ป่วนได้น่ารักมากๆเลยนะคะเนี่ย หวังว่าวันนี้ทุกท่านคงจะได้ทำความรู้จักและก็หลงรักเจ้าแรคคูนมากขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น